Adem in Adem uit
Adem in.
Adem uit.
Hoe vaak heb ik dat al niet tegen mezelf gezegd het afgelopen jaar. ..en door! ‘HUP’ zei mijn moeder altijd, alles ‘hup’. Totdat de ‘hup’, ‘ho stop’ werd. Een lichaam dat anders voelde dan voorheen, een hoofd als een zeef en godsamme moe. Je lijf sputtert tegen ook al wilde mijn hoofd nog wel.
Adem in.
Adem uit.
Dat was zo ongeveer het enige wat ECHT hielp: ‘gewoon’ even ademen. En precies wat je nodig hebt als je lijf en hoofd even niet meewerken.
De adem bracht mij meteen terug in mijn lijf zodat ik weer voor even terugveerde.
Vooral het verbonden ademen (wel op een zachte vrouwelijke manier) heeft mij waanzinnige inzichten gegeven die oa als katalysator hebben gewerkt
Ademwerk heeft mij geholpen om weer rust te vinden, zelfs als het leven druk blijft. Het brengt me uit mijn hoofd en terug in mijn lijf. Het helpt me om emoties te reguleren, stress los te laten, en écht te luisteren naar wat ik nodig heb
Ademwerk helpt mij om stil te staan in plaats van door te blijven rennen.
Om weer te voelen hoe het écht met me gaat.
Om zachter te zijn voor mezelf, in de veranderingen die ik door maak en heb gemaakt. Een proces wat dan niet meer te stoppen is. Als de trein begint te rijden.. Pijnlijk en ook zo leerzaam tegelijk. Elke uitdaging brengt zijn eigen wijsheid met zich mee. Ik mag opnieuw beginnen. Met alle kennis die ik bezit ‘WOW’!!! Mijn pad stippelt zichzelf weer uit..
En wat zo fijn is: et is praktisch, het is krachtig en je hoeft het niet perfect te doen.
Alleen bewust.
Adem in.
Adem uit.
